Սոցիալ Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության առաջնորդ ընկեր Համպիկ Սարաֆյան, երկխոսության հանդուրժող հավասարակշռված քաղաքական գործիչ.
Մի օր Բեյրութում – Լիբանանում, հավանաբար 2010 թվականին, Հաճըն հայաբնակ շրջանների մոտ, իմ հարևան ընկեր Հովհաննես Ջերեջյանը, նույն ինքը՝ ընկեր Շիրազը, ուզում էր ինձ քաղաքական ուղերձ փոխանցել.
Ընկերը Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության ամենաարդյունավետ ակտիվ անդամներից էր Լիբանանում «Դեխրունի» ուսանողական և երիտասարդական ասոցիացիայի ստեղծման գործում:
Ընկեր Շիրազն ինձ պատմեց իր երիտասարդության պատմությունը կրքի, ոգևորության և իմպուլսիվ մոտեցման տարիքում, այժմ ընկեր Շիրազը սկսում է իր պատմությունը.
«Հնչակյանները հավաքվել էին Հ.Մ. Բեյրութում մի միջոցառման, որտեղ հնչակյանների պատմական առաջնորդ, կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի նախագահ ընկեր Հարություն Գուջունին ելույթ էր ունենում, երբ հանկարծ հնչակյաններից մեկը զայրացած վրդովմունքով քննադատեց ընկեր Գուժունին.
Ես (ընկեր Շիրազը) և մի քանի այլ երիտասարդ անդամներ ոտքի կանգնեցինք, որպեսզի խլացնեմ ապստամբության ձայնը, երբ ընկեր Գուջունին հանդիմանեց բոլորիս և խստորեն և խստորեն հրամայեց մեզ կանգնել՝ հրամայական կատաղի տոնով։
Հանդիպման վերջում բոլորս զարմացանք և զարմացանք՝ տեսնելով, որ ընկեր Գուջունին դուրս է գալիս դահլիճից, քիչ առաջ կատաղած բողոքի ցույցի դուրս եկած աջակիցի կողքին խաղաղ, ներդաշնակ և ընկերական զրույցի մեջ, յուրաքանչյուրի հետ։ հանձնիր մյուսների ուսին»
Ընկեր Շիրազն այստեղ ավարտեց իր պատմությունը, իսկ հետո եզրակացրեց
«Ընկեր Բեդիկ, հիմա տեսնո՞ւմ եք, թե ինչ նկատի ունեմ, սա այն բնավորությունն է, անհատականությունը, ճկունությունը և եզակի հատկությունները, որոնք պետք է վայելի ղեկավարը, և սա է ղեկավարի իսկական մետաղը, առաջնորդը պետք է ներծծի բոլոր իրավիճակները, մենք տեսանք. Ընկեր Գուջունիում մի կախարդ, կախարդ, որը միշտ կարողանում էր ճիշտ կարդալ և կլանել իրավիճակը և գրավել մեր պարտիզանների և համախոհների սրտերը»:
Ես հասկացա, թե ինչ ասաց ընկեր Շիրազը, ես նույնպես մտածեցի այդ մասին, այս ամենը մտավոր մակարդակի վրա էր, բայց իրական էմոցիոնալ մակարդակի վրա, որ այն կթափանցի իմ էությունը և խիղճը, ընկեր Շիրազեսի ուղերձը խորը մակարդակով ամբողջությամբ կլանելու համար, ես ստիպված էի. սպասեք մինչև 2022 թվականի հունվարի վերջ
2022 Յունուարին լուրեր հասան, Սոցիալ Դեմոկրատ Հնչակ Կուսակցութեան Կեդրոնական Կոմիտէի ատենապետը՝ ընկեր Համպիկ Սարաֆեանը, խնդրեց հանդիպել Հնչակ կուսակցութեան համակիրներուն եւ Հ.Մ.Մ.-ին, ինծի խնդրեցին օգնել տեղեկացնել, որպէս որքան կարող եմ աջակիցներ, քանի որ ես ակտիվ եմ whatsapp-ով, ինչն էլ փորձել եմ առավելագույնը
Թեև ես իսկապես օգնել եմ և տեղեկացել եմ Հայաստանում իմ ծանոթ համախոհներին, ես ունեի մի քանի խորը դիտարկումներ, դժգոհ էի կուսակցության որոշ որոշումներից և քաղաքականությունից:
Ես զգացմունքային մարդ եմ; իմ բնավորությունն ու անհատականությունը նկարագրվում է որպես զգացմունքային, հաճախ հեղափոխական, ով ասում է իմ միտքը, և ընկեր Սարաֆյանի հետ առաջին անգամ հանդիպելու միտքը սիրտս լցրեց հակասական զգացմունքներով։
Բանաստեղծական զգացմունքային մոտեցումը տիրեց ինձ, գլուխս լցվեց ռոմանտիկ տեսիլքներով, ես տեղադրեցի Սամսունի և Դավիթի նկարը, որոնք կռվում են սոցիալական ցանցերում, ավելորդ է ասել, որ ես ինձ պատկերացնում էի որպես Դավիթ, որը մարտահրավեր է նետում հսկա Սամսունին, ով, բնականաբար, փորձառու առաջնորդն էր: կուսակցություն, ես վիճում էի ինքս ինձ հետ, միտքս զգուշացնում էր, որ նման հանգամանքներում չփորձեմ վիճել առաջնորդի հետ, իմ էմոցիաներն ու էգոն ինձ հորդորում էին ապացուցել իմ ինքնության հաստատումը որպես իր ազատ գաղափարներն ունեցողի.
Շաբաթ օրը երեկոյան ժամանեցի Երևանի Ապովյան քաղաքի կուսակցության շտաբ և մինչ դրսում շրջապատված էի բեյրութցի ընկերներով, որոնց ծանոթ էի 90-ականներից, և սկսեցինք միասին նկարվել, մի միտք ինձ հետապնդում էր՝ կկորցնե՞մ իմ եղբայրներից մի քանիսին։ այդ գիշեր, վիճաբանության պատճառով, որը կարող է ծրագրավորել տհաճ իրավիճակներ
Այդ ժամանակ մի երիտասարդ ընկեր, որը շատ խելացի և խելացի է, ինձ ապացուցեց իր իմաստությունը, մյուսները ոչինչ չգիտեին իմ գաղափարական վրդովմունքի մասին, բայց նա գիտեր, նա եկավ ինձ մոտ խելացի խելացի աչքերով, նայեց իմ աչքերին և ասաց. ես:
«Պետրոս, մեր ավագ ընկերը եկել է իր սրտից խոսքեր ասելու, իրեն հոգեհարազատ մարդկանց, մենք»
Ես շատ պարզ հասկանում էի, թե ինչ էր ուզում ասել, նա նաև անհանգստանում էր, որ ես կարող եմ ընտրել կարոտն ու կիրքը, քան իմաստությունն ու զսպվածությունը, իսկ մյուսներն անզգույշ էին խոսում՝ երբեք պատկերացում չունենալով իմ սրտի ու հոգու ներքին փոթորկի և ներքին հակասության մասին։ Իսկ իմ էգոյի և իմ քաղաքական պրագմատիզմի ու ռեալիզմի կռիվը, ես մտածում էի և վերլուծում էի ընկերներիս խնդրանքը/խորհուրդը.
Վերջապես մտանք սենյակ, տեսա ընկեր Սարաֆյանին, նա կարճ զրույց էր վարում ՀՄՄ սպորտային ակումբի նախագահ ընկեր Միսսակ Նաջարյանի հետ, մտածում էի, թե արդյոք նրան ասել են, որ ես կարող եմ վրդովված համառ աջակից լինել, որը կարող է փորձել բացասական արտահայտվել։ աղմուկ, ես մոտեցա նրան և հարցրեցի. «Բարև, ես Պիտեր Մանուկյանն եմ, մենք երբեք չենք հանդիպել, երևի դու իմ մասին լսել ես»։
Ընկեր Սարաֆյանը նայեց դեմքիս, մի պահ մտածեց և ասաց.
Ես ստուգեցի երկու բան, նախ՝ նրա դեմքի արտահայտությունը, ինձ մոտ տպավորություն էր, որ նա անկեղծ է և իրականում երբեք չի լսել իմ մասին.
Երկրորդ բանը, որ ստուգեցի իմ էգոն էր, տեսնեմ՝ ղեկավարները պատասխանում են, որ ինքը չի լսել կուսակցության նվիրյալ կրքոտ առցանց քարոզչի մասին, վիրավորել է իմ էգոն, ես տեսել եմ, որ այն չի վիրավորվել կամ հրահրվել, ուստի իմ էգոն վերահսկելի է։ , և էգոներն այնքան հաճախ հանգեցնում են սխալ քայլերի և ընտրությունների
Քիչ անց մտանք ժողով, ես դիտմամբ սպասեցի մինչև ներս մտնելը, ուզում էի համոզվել, որ խրատով կնստեմ երիտասարդ ընկերոջ մոտ.
Ընկեր Սարաֆյանը կարճ ելույթից հետո ժամանակն էր, որ նա պատասխաներ մեր հարցերին, մեր մտահոգություններին, մտքերին, առաջարկներին, հարցերին, թույլտվություն խնդրեցի հարց տալու, երբ խոսում էի, աչքիս թարթումից տեսա. երիտասարդ ընկերը զարմացած, անհանգստացած ու կենտրոնացած տեսք ուներ, նա մտահոգված էր
Երբ ես սկսեցի խոսել, ես զարմացա, հանկարծ իմ տոնը շատ լարված և ծանրացավ, ես զարմացա, որովհետև շատ ավելի դժվար քաղաքական քննարկումների ժամանակ ես միշտ հանգիստ և անկաշկանդ էի: Վերջին անգամ իմ ձայնում դողացող լարվածություն էր 1994թ.
Հարցիս ամենասկզբում մեկ այլ ընկեր ընդհատեց ինձ, նա վիճեց, որ հարցս տեղում չէ, ես հանկարծ կատաղեցի, բոցավառ աչքերով դիմեցի ընկերոջը, հոսանքազրկվեցի, սենյակի մթնոլորտը հանկարծ էլեկտրականացավ, մինչդեռ. կողքիս նստած երիտասարդ ընկերը և նրա աչքերը լցված էին հուզիչ հայացքով
Հենց այդ պահին և՛ ընկեր Սարաֆյանը, և՛ Նաջարյանը շատ դիպուկ կարդացին իրավիճակը, կշտամբեցին ընդհատող ընկերոջը, ես այսօր էլ եմ հիշում այդ պահը, ընկեր Սարաֆյանը հաստատակամ խոսքերով հանդիմանեց նրան. «Ի՞նչ ես ուզում, թող ընկեր խոսիր, լսենք ընկերն ինչ կասի»
Այս մի քանի վայրկյանի ընթացքում մտքումս վերածրագրավորեցի հարցս. «Ընկեր Սարաֆյան, 2021 թվականի օգոստոսի 10-ին հանդիպեցիր Հայաստանի Հանրապետության վարչապետին», հարցրի և նկատեցի, որ ձայնիս լարվածությունը կրկնապատկվեց, դա բացահայտեց. իմ գրգռվածությունը
Նա գլուխը օրորեց. «Դա ճիշտ է», նա պատասխանեց, ես նախապես որոշել էի ասել՝ «խորը պահպանում ունեմ այս մասին», որոշեցի վերացնել այս արտահայտությունը իմ հարցը, որպեսզի թուլացնեմ լարվածությունը թե՛ ինձ, թե՛ ինձ համար։ մթնոլորտը
Ես շարունակեցի. «Ընկեր, մենք սոցիալիստական կուսակցություն ենք, թավշյա հեղափոխությունից հետո, որին ես մասնակցել եմ, այս երկրում սոցիալ-տնտեսական վիճակը ընդհանրապես չի բարելավվել, քանի որ հիմա հասկացա, որ կուսակցությունը լավ հարաբերություններ ունի իշխող կուսակցության հետ, Սոցիալական արդարության հարցերը բարձրացրել եք գործող իշխանության առաջ»
Ընկերը հանգիստ նայեց ինձ, ես տեսա նրա դեմքը, նա մի միտք արեց՝ թեթևակի թափահարելով գլուխը, ես մի բան եզրակացրի նրա դեմքի արտահայտությունից և մարմնի լեզվից. որ դուք դժգոհ եք, ես կարող եմ հասկանալ ձեր մտահոգություններն ու գաղափարները, ես համաձայն չեմ դրանց հետ, բայց ես հասկանում եմ դրանք և արտահայտելու ձեր իրավունքը»:
Եվ հենց այդ ժամանակ ես հիշեցի ընկեր Շիրազի պատմությունը, թե ինչպես էի նայում մեկ այլ ղեկավարի, մեկ այլ Գուջունիի, իսկական առաջնորդի, ով հասկացավ, դրսևորեց հանդուրժողականություն, մեկը, ով ճկուն էր և ինչ-որ մեկը իրազեկ և պատրաստ էր երկխոսության և ներդաշնակության իր ընկերների հետ, նույնիսկ. չնայած նրանք կարող են չհամաձայնվել դրանց հետ
Եվ հանկարծ նրա պատասխանից հետո, թե ինքը ջանքեր է գործադրում այս ուղղությամբ, ասացի
«Մաղթում եմ ձեզ հաջողություն և հաջողություն քաղաքացիական պայմանագրի ղեկավարների հետ հարաբերություններում և ճանապարհորդության մեջ»
Դրանից հետո բոլորս տանում էինք մեր հարցերն ու զրույցները
Այդ գիշեր ես եզրակացրի, որ հանդիպեցի առաջնորդի, իսկական առաջնորդի, իսկական առաջնորդի, ով կարող է ապահովել ներդաշնակություն և համերաշխություն կուսակցության շարքերում։
Մինչ այսօր ես չեմ պաշտպանում մեր Դեմոկրատական Սոցիալիստական Կուսակցությունների քաղաքականությունը՝ հօգուտ Երևանի ներկայիս լիբերալ կառավարիչների, բայց ընկեր Սարաֆյանի հետ հանդիպելուց հետո որոշեցի դա չքննադատել այնքան կատաղի, նրանց հաջողություն եմ մաղթում, մեր խաչմերուկները չեն հանդիպում այդ հարցում։ այս դաշտը,
Բայց հայերի, հայերի միջև երկխոսությունը կարևոր է
Եվ այսպիսով, իմ երկրորդ հարցն այն էր, որ հանրապետության ներսում հայերի միջև երկխոսությունը գրեթե բացակայում է, և դեմագոգիան իր վրա է վերցրել, և պետք է երկխոսություն լինի հայերի միջև.
Ես դա հարցրեցի շատ հանգիստ և սահուն, և ամբողջ գիշեր ես վերականգնել էի չափավոր երկխոսության իմ սահուն հմտությունները
Երբ ես վերադարձա տուն, երիտասարդ ընկերն ինձ ուղարկեց whatsapp և շնորհավորեց ինձ իմ չափավոր հավասարակշռված հավասարակշռված երկխոսության համար:
Եզրափակելով, ազգը պետք է լսի միմյանց, ձեռք մեկնի միմյանց, բայց թողնենք այդ թեման մեկ այլ հոդվածի:
Փիթեր Մանուկյան
Դեմոկրատ սոցիալիստ, և ես կցանկանայի ինձ պիտակավորել՝ Հայաստանի ընդդիմության տարր
Images from:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100057064045387
